De onafhankelijke en sterke vrouw

Zolang ik mij kan herinneren wil ik haar zijn.
Een sterke en onafhankelijk vrouw.
Het zit in mijn roots.
Het komt uit een diep geworteld verlangen, dat hunkert naar vrijheid.
En ik was er van overtuigd dat ik vrij zou zijn wanneer ik sterk en onafhankelijk zou zijn.
Zo verdween het kleine, aanhankelijke en onzekere meisje in mij naar de achtergrond.
Voor haar was er simpel weg geen plaats in mijn leven.
Ik wilde mijn eigen boontjes doppen om zo uit te kunnen groeien tot een sterke en onafhankelijke vrouw.
Maar niets blijkt minder waar. Omdat er voor zwakheid en afhankelijkheid geen plaats was heb ik een sterke muur om mij heen gebouwd. Deze beschermd mij tegen narigheid en alles wat mij zou kunnen kwetsen. Achter die sterke en onafhankelijke muren zit het kleine, spontane meisje gevangen. En ben ik dus verre van vrij. Gevangen binnen mijn eigen muren.

Onafhankelijkheid is een illusie. Het bestaat gewoon niet. We zijn als mens altijd afhankelijk. Afhankelijk van de natuur, afhankelijk van ons lijf, afhankelijk van onze omgeving, afhankelijk van elkaar. En dat is prima. Het is prima om afhankelijk te zijn.

Maar wie is dan die vrouw naar wie ik verlang, die leeft in vrijheid?
Het is een vrouw die weet wie ze is en staat voor wie ze is.
Groot en klein. Sterk en onzeker. Vrij en gebonden.
Volgt zij haar eigen wijsheid  

Zij maakt haar eigen keuzes.
Zij luistert naar de zachte stem in haar.
Zij vertrouwt op de eigen wijsheid die diep in haar schuilt.
Zij neemt de verantwoordelijkheid voor de keuzes die zij maakt.
Ze heeft de moed om te luisteren naar haar emoties en de kracht om hier niet in te verdrinken.
Zij verbindt zich met haar omgeving.
En kan volledig zichzelf zijn en alles omarmen.

Vrijheid heeft niets te maken met onafhankelijkheid.

Vrijheid is loslaten.

want het een kan niet zonder het ander